Σε προηγούμενο άρθρο αναφέραμε ότι ίσως υπάρχουν ακόμα κάποιοι άνθρωποι που φοβούνται ή διστάζουν να επιλέξουν την υπνοθεραπεία ως μία εναλλακτική θεραπεία πνεύματος και σώματος.
Για όλους αυτούς τους ανθρώπους – ευτυχώς – υπάρχουν έγκυρες φωνές από τον ιατρικό κόσμο που προέρχονται από διακεκριμένους επιστήμονες, όπως η επιστημονική ομάδα της MAYO CLINIC.
Εκτός όμως από τους γιατρούς της κλινικής MΑΥΟ και δύο ακόμα διακεκριμένοι επιστήμονες, μιλούν ξεκάθαρα για την ασφάλεια και τα οφέλη της υπνοθεραπείας.
Ο Arnold A. Lazarus, καθηγητής Ψυχολογίας, θεραπευτής, συγγραφέας, ομιλητής και πρωτοπόρος στην κλινική Ψυχολογία που έχει τιμηθεί με βραβεία διακεκριμένου Ψυχολόγου και διακεκριμένης επαγγελματικής συνεισφοράς από την Αμερικανική Ένωση Ψυχολογίας καθώς και με το βραβείο διακεκριμένων υπηρεσιών από το Αμερικανικό Συμβούλιο Επαγγελματικής Ψυχολογίας και ο Clifford Ν. Lazarus, κλινικός ψυχολόγος με ειδίκευση στην ψυχοθεραπεία και τον νευροψυχολογικό έλεγχο, διευθυντής του Comprehensive Psychological Services του Πανεπιστημίου Πρίνστον που έχει τιμηθεί από το Prescribing Phycologists’ Register για εξέχουσα συνεισφορά στις πρωτοπόρες προσπάθειες εκπαίδευσης Ψυχολόγων.
Οι δύο αυτοί έγκριτοι ειδικοί μοιράζονται μαζί μας την εξής πραγματική περίπτωση μιας κοπέλας, της Μάρθας.
Η Μάρθα πάλευε με τη λαιμαργία της για πολλά χρόνια, αλλά όταν είπε στη μητέρα της ότι θα δοκίμαζε την ύπνωση, εκείνη πανικοβλήθηκε. “Πώς μπορείς καν να το σκέφτεσαι;” ξεφώνισε.
“Νόμιζα ότι σε μεγάλωσα έτσι ώστε να μην κάνεις κάτι τόσο επικίνδυνο. Ποιος ξέρεις τι θα σου συμβεί όταν σε υπνωτίζουν… Εκτός αυτού είναι πεταμένα λεφτά αυτά τα πράγματα… Δεν έχουν αποτέλεσμα…”
Με αφορμή λοιπόν τη συγκεκριμένη περίπτωση της Μάρθας οι έγκριτοι ψυχολόγοι αναφέρουν:
“Η ύπνωση είναι ίσως μία από τις πιο παρεξηγημένες μεθόδους ψυχολογικής θεραπείας. Οι μύθοι και οι εσφαλμένες αντιλήψεις που περιβάλλουν την ύπνωση και την υπνοθεραπεία προέρχονται κυρίως από την ιδέα που έχει σχηματίσει ο κόσμος σχετικά με τον υπνωτισμό του θεάτρου.
Η αλήθεια είναι ότι υπνωτισμός του θεάτρου είναι γενικά μία θεατρική παράσταση και έχει τόση σχέση με την γνήσια κλινική ύπνωση όση σχέση έχουν πολλές χολιγουντιανές ταινίες με την πραγματική ζωή. Δηλαδή καμία απολύτως.
Είναι γεγονός ότι η ύπνωση αποτελεί ένα θετικό ψυχολογικό φαινόμενο που έχει έγκυρες χρήσεις στην κλινική εφαρμογή και για να το θέσουμε απλά:
Η ύπνωση είναι μία κατάσταση πολύ εστιασμένης προσοχής ή συγκέντρωσης που συνδέεται συχνά με τη χαλάρωση και την αυξημένη υποβλητικότητα.”
Αυτό όμως που τονίζουν ιδιαίτερα οι δύο διακεκριμένοι καθηγητές είναι το εξής:
“Αντίθετα με όσα πιστεύουν πολλοί άνθρωποι η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε κατάσταση ύπνωσης έχουν τον πλήρη έλεγχο του εαυτού τους. Οι υπνωτισμένοι άνθρωποι δεν θα έκαναν ποτέ κάτι που φυσιολογικά θεωρούν ηθικά ανεπίτρεπτο.”
Επίσης είναι γεγονός – συνεχίζουν οι δύο ψυχολόγοι – ότι δεν είναι όλοι επιδεικτικοί στην ύπνωση, δηλαδή μερικοί άνθρωποι φαίνεται ότι έχουν μία δυνατότητα που ονομάζεται “ικανότητα ύπνωσης”, η οποία όπως και πολλές άλλες δυνατότητες ποικίλλει μεταξύ των διαφόρων ατόμων.
Για να μπορείτε να υπνωτιστείτε με επιτυχία πρέπει να θέλετε να συμμετέχετε στη διαδικασία εκούσια και να διαθέτετε τουλάχιστον μία μέτρια ικανότητα ύπνωσης. Έχει παρατηρηθεί πως κάποιες φορές ακόμα και οι άνθρωποι με υψηλή “ικανότητα ύπνωσης” μπορεί να ωφεληθούν σε μικρότερο βαθμό από την υπνοθεραπεία.
Ένα άτομο πρέπει να ακολουθήσει μία σειρά συνεδρίων ύπνωσης για να ενισχυθούν οι οποίες εποικοδομητικές υποδείξεις δίνονται σε αυτό. Οι υποδείξεις που δίνονται στους ανθρώπους που βρίσκονται σε κατάσταση ύπνωσης – οι επονομαζόμενες “υπνωτικές υποβολές” – φαίνεται να είναι ένα σημαντικό κομμάτι του μηχανισμού μέσω του οποίου επιτυγχάνεται η διαδικασία.
Αυτό που είναι ιδιαιτέρως σημαντικό – σύμφωνα με τους Arnold A. Lazarus και Clifford Ν. Lazarus – είναι το γεγονός ότι ενώ πολλοί άνθρωποι δεν ανταποκρίνονται θετικά σε μία άμεση ευθεία υπόδειξη, στην κατάσταση της ύπνωσης η ίδια υπόδειξη εισέρχεται στον νου “από την πίσω πόρτα” της συνείδησης. Εκεί λοιπόν ριζώνει και έχει ως αποτέλεσμα σημαντικές θετικές συμπεριφορικές ή ψυχολογικές αλλαγές.
Οι δύο διακεκριμένοι καθηγητές ψυχολογίας επισημαίνουν τέλος ότι οι πιο συχνές κλινικές εφαρμογές της ύπνωσης περιλαμβάνουν:
- την αποβολή κακών συνηθειών (τσιγάρο, λαιμαργία για φαγητό),
- την καταπολέμηση της αϋπνίας,
- την επαναφορά ξεχασμένων εμπειριών,
- ενώ συχνά η ύπνωση χρησιμοποιείται και ως αναισθητικό για την αντιμετώπιση του πόνου.
Συμπερασματικά, η πρόταση των καθηγητών συνοψίζεται στην εξής θέση:
“Μπορείτε πολύ εύκολα να δοκιμάσετε τα οφέλη της ύπνωσης. Ακόμα και μία πεντάλεπτη συνεδρία αυθύπνωσης μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμη!”
